Stefan Chosłowski

Stefan Chosłowski (9.05.1889 r. - 17.10.1954 r.). Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym - uchwała Rady Państwa nr: 12.17.-0.1046 z dnia 1958-12-17. Urodził się w Czarnym Sadzie k. Koźmina (obecny pow. krotoszyński) w rodzinie ziemiańskiej Stanisława i Lucyny z Chrzanowskich. Ukończył gimnazjum w Krotoszynie i studia rolnicze na uniwersytetach w Lipsku, Monachium i Berlinie. Odbył roczną służbę wojskową. W 1913 r. kupił majątek Ostrowieczko w powiecie śremskim. W 1914 r. został zmobilizowany do armii niemieckiej, walczył do końca wojny w 6 rez. pp i 47 pp. Ranny na froncie zach. Zdemobilizowany w listopadzie 1918 r. w stopniu ppor. Brał udział w przygotowaniach do powstania w Śremie i w zajęciu miasta 30 XII 1918. W dniu 31 XII 1918 od Powiatowej Rady Ludowej otrzymał polecenie sformowania baonu powstańczego, którego został wyznaczony d-cą. Na czele dwóch kompanii z baonu, 6 I 1919 wyruszył pod Zbąszyń. Podporządkowano mu również kompanie: opalenicką, jarocińską i bukowską. 16 I 1919 wrócił do Śremu po posiłki, jednak pozostawione w Śremie dwie kompanie wcześniej opuściły miasto. Po dokonaniu reorganizacji oddziałów 6 II 1919 wyruszył pod Rawicz. Objął dowództwo odcinka Jagodnia - Miejska Górka - Niemarzyn. 10 II 1919 na czele baonu brał udział w walkach o Zieloną Wieś. Po przekształceniu 23 II 1919 baonu śremskiego w I baon 11 PSWlkp. (w 1920 69 pp) objął jego dowództwo. Dekretem NRL nr 54 z 23 V 1919 mianowany por. W styczniu 1920 r. brał udział w rewindykacji Rawicza i Kępna, po czym 24 I 1920 wyruszył z baonem na front wschodni w okolice Lidy. W wojnie 1920 r. walczył na czele 1 baonu 69 pp, przejściowo dowodzi! 69 pp (20 V - 6 VI 1920). Zweryfikowany 15 VII 1920 w stopniu mjr. Po zakończeniu działań wojennych od 18 XI 1920 do 161 1921 dowodził 70 pp oraz od 27 II do 20 VII 1921 baonem sztabowym pułku i krótko, w zastępstwie, pułkiem. 5 III 1922 przeniesiony do rezerwy, wrócił do Ostrowieczka. W 1926 przeniósł się do Poznania. Pracował jako z-ca dyr. towarzystwa ubezpieczeń. W okresie międzywojennym działał m.in. w Związku Powstańców i Wojaków, Zw. Oficerów Rezerwy oraz towarzystwach gospodarczych. Autor wielu artykułów wspomnieniowych na temat powstania. W 1939 dowodził baonem wartowniczym. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej. Po wojnie wrócił do kraju. Zmarł w Gnieźnie i został tam pochowany na cmentarzu przy ul. Witkowskiej. Był odznaczony m.in. VM V kl., KN, KW (trzykrotnie), ZKZ.

Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym